dumadakan aku kelingan marang sliramu
sing nglilir ing tengah wengi
ing pinggiring nggawan kang mili
nganti tekan samudra ika nimas
ana apa wisa-wisa ula padha keli
ora bali-bali nanging bisa tumurun
saka bawana kanggo nambah
laraning ati-ati tani kang rekasa nandur
pari
dumadakan aku kelingan marang leri-leri
kang ngiwi-iwi marang mripat-
mripat kang nggantha tekaning pramujati
jatining dhiri
jatining lathi
nimas..
nimas kang nggawe gorehing ati kang mas
wingi sliramu wis teka
dadi grimis wanci sore
winginane wis makani pitik
kang padha gumlethak
ing tengahing ara-ara ratri
nimas-
nimas kang wis mateni atine tani
ora percaya marang apa kang kocap
saka lambening penggedhe negri
ora mung merga nimas wis gawe pati
ora mung jalaran nimas wis mateni jaladri
ora mung amarga nimas wis nistha ati lawas
tapi merga nimas wis lali
marang jatining ilmu urip
mbleset sithik,
pati kang dumadi.
Yonathan Rahardjo/ Ragunan, 7 Desember 2003
Damarjati Juli 2008
